Αριθμός 122/2005
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Γεώργιο Κουρούση - Πρόεδρο Πρωτοδικών, Ευάγγελο Χριστιά, Αθανάσιο Παπαπαναγιώτου - Εισηγητή, ρωτοδίκες και το Γραμματέα Ανδρέα Θεοφιλόπουλο.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 21 Οκτωβρίου 2005, προκειμένου να δικάσει την εξής υπόθεση:
Α] Της ενάγουσας-καλούσας: Γεωργίας συζ. Γεωργίου Κανελλοπούλου, το γένος Δημητρίου Λυραντζή, κατοίκου Σπάρτης, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Νικολόπουλο.
Του εναγομένου-καθ' ου η κλήση: Γεωργίου Σπυρίδωνα Κανελλόπουλου, κατοίκου Σπάρτης, ο οποίος παραστάθηκε στο Δικαστήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Πολυχρονάκο.
Β] Του ενάγοντος -καλούντος: Γεωργίου Σπυρίδωνα Κανελλόπουλου, κατοίκου Σπάρτης, οποίος παραστάθηκε στο Δικαστήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Πολυχρονάκο.
Της εναγομένης-καθ' ης κλήση: Γεωργίας συζ. Γεωργίου Κανελλοπούλου, το γένος Δημητρίου Λυραντζή, κατοίκου Σπάρτης, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Νικολόπουλο.
Α] Η ενάγουσα κατέθεσε στο Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού την από 15-2-2003 και στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Σπάρτης απευθυνόμενη αγωγή της, η οποία καταχωρήθηκε στα σχετικά βιβλία με αύξοντα αριθμό 332/ΤΠ 36/2003 και γράφτηκε στο σχετικό πινάκιο για να συζητηθεί στη δικάσιμο της 19-9-2003 και μετά από αναβολή στη δικάσιμο της 5-3-2004, κατά την οποία ματαιώθηκε η συζήτηση της. Επανήλθε για συζήτηση με την από 8-7-2004 αίτηση-κλήση, οποία καταχωρήθηκε στα σχετικά βιβλία με αύξοντα αριθμό 1086/ΤΠ 132/2004 και γράφτηκε στο σχετικό πινάκιο για να συζητηθεί στη δικάσιμο της 1-4-2005 και μετά από αναβολή στη δικάσιμο, που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής.
Β] Ο ενάγων κατέθεσε στο Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού την από 15-9-2003 και στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Σπάρτης απευθυνόμενη αγωγή του, η οποία καταχωρήθηκε στα σχετικά βιβλία με αύξοντα αριθμό 1515/ΤΠ 173/2003 και γράφτηκε στο σχετικό πινάκιο για να συζητηθεί στη δικάσιμο της 5-3-2004, κατά την οποία ματαιώθηκε η συζήτηση της. Επανήλθε για συζήτηση με την από 2-9-2004 αίτηση-κλήση, οποία καταχωρήθηκε στα σχετικά βιβλία με αύξοντα αριθμό 1311/ΤΠ 137/2004 και γράφτηκε στο σχετικό πινάκιο για να συζητηθεί στη δικάσιμο της 1-4-2005 και μετά από αναβολή στη δικάσιμο, που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής.
Κατά τη συζήτηση των υποθέσεων και κατά την εκφώνηση τους από το σχετικό πινάκιο, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους, τις οποίες ανέπτυξαν και προφορικά
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη διάταξη του άρθρου 1439 παρ. 1 ΑΚ προκύπτει ότι καθένας από τους συζύγους έχει δικαίωμα να ζητήσει τη λύση του γάμου του όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονιστεί τόσο σοβαρά, είτε από μόνη τη συμπεριφορά του εναγομένου είτε από τη συμπεριφορά και των δύο, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. Κλονιστικά δε γεγονότα είναι εκείνα που βάλλουν και πλήττουν το θεσμό του γάμου, ως ηθική και νομική σχέση και την κοινωνία του βίου των συζύγων ώστε η εξακολούθηση αυτού, κατ' αντικειμενική κρίση, να είναι αφόρητη. Τέτοια κλονιστικά γεγονότα θεωρούνται, μεταξύ των άλλων, η υποχρέωση συμβίωσης, ο οφειλόμενος σεβασμός, το καθήκον έντιμης και ηθικής συμπεριφοράς, τόσο προς τον άλλο σύζυγο όσο και προς τους συγγενείς αυτού, οι συνεχείς σκηνές ζηλοτυπίας κ.λ.π. (ΕφΑΘ 7132/2002 ΕλλΔνη 2003. 209, Β. Βαθρακοκοίλης, Το Νέο Οικογενειακό Δίκαιο, 2000, υπό άρθρο 1439, αριθ. 6,7,8).
Οι διάδικοι με τις αντίθετες υπ' αριθμούς εκθέσεων καταθέσεως 332/ΤΠ36/18-2-2003 και 1515/ΤΠ173/16-9-2003 αγωγές τους ζητούν να λυθεί ο μεταξύ τους γάμος λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης τους, καθένας τους από λόγο που αφορά το πρόσωπο του άλλου. Οι αγωγές παραδεκτά εισάγονται για να συζητηθούν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών (άρθρα 18 αριθ. 1, 22 και 592 επ. ΚΠολΔ) και είναι νόμιμες, ερειδόμενες στις διατάξεις των άρθρων 1438 και 1439 παρ. 1 ΑΚ. Επομένως, οι υπό κρίση αγωγές, πρέπει να ερευνηθούν περαιτέρω και κατ' ουσίαν, διατασσομένης της συνεκδικάσεώς τους, καθόσον είναι προδήλως συναφείς και από τη συνεκδίκασή τους διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρο 246 ΚΠολΔ).Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος που εξετάσθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, την κατάθεση του διαδίκου, που εξετάσθηκε χωρίς όρκο ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως, την επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από τον ενάγοντα-εναγόμενο υπ' αριθμ. 292/2005 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Σπάρτης που έχει ληφθεί νομότυπα, μετά από προηγούμενη κλήτευση της ενάγουσας-εναγομένης (βλ. τη με αριθμό 7862/2005 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Σπάρτης Ηλία Φράγκα-Ζαχαριά), του φωτογραφικού υλικού του οποίου η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ) και όλων των εγγράφων που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι τα οποία λαμβάνονται υπόψη τόσο για άμεση απόδειξη, όσο και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αφού έχει επιτραπεί η απόδειξη με μάρτυρες (άρθρα 336 παρ. 3, 339, 395 ΚΠολΔ) πλην της μαγνητοταινίας, που είναι η κύρια μορφή της φωνοληψίας και προσκομίζει ο ενάγων-εναγόμενος, επειδή σ' αυτήν περιέχεται ιδιωτική ομιλία, η καταγραφή της οποίας έγινε εν αγνοία και χωρίς τη συναίνεση του προσώπου εναντίον του οποίου προσκομίζεται κατά παράβαση των άρθρων 5 παρ. 1, 9 παρ. 1 εδ. α' και 19 εδ. α' Σ (ΑΠ 748/2000 Ελ^η;4Λ 1604) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά. Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο γάμο στη Σπάρτη Λακωνίας στις 7 Ιουνίου 1987 (βλ. την υπ' αριθμ. πρωτ. 1265/87 ληξιαρχική πράξη γάμου του ληξιάρχου Σπάρτης, που προσκομίζει ο ενάγων-εναγόμενος), από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα. ΙΗ έγγαμη συμβίωση τους στα πρώτα δέκα πέντε χρόνια, περίπου, υπήρξε ομαλή, όμως κατά την άνοιξη του 2002, η εναγόμενη της δεύτερης αγωγής επέδειξε συμπεριφορά που δεν συνάδει προς τις υποχρεώσεις του γάμου, του καθήκοντος σεβασμού και έντιμης και ηθικής συμπεριφοράς έναντι του συζύγου της - ενάγοντος της δεύτερης αγωγής. Συγκεκριμένα η εναγομένη της δεύτερης αγωγής κατά τον ως άνω χρόνο, όπως αποδείχθηκε, άρχισε να επιδεικνύει μια διαφορετική συμπεριφορά στον σύζυγο και τα τέκνα της. Όλο και περισσότερες ώρες βρισκόταν μακριά από την συζυγική οικία και το ενδιαφέρον της γι' αυτήν όλο και μειωνόταν. Αυτή η αδιαφορία της για τα τεκτενόμενα στην οικογένεια της προήλθε από την έντονη εξωσυζυγική της σχέση με άλλον άντρα η οποία αποτυπωνόταν και στο προσωπικό της ημερολόγιο που ανακάλυψε ο σύζυγος της στο κομοδίνο της κρεβατοκάμαρας τους. Σ' αυτό περιέγραφε τις προσωπικές της στιγμές με το τρίτο αυτό πρόσωπο και τα συναισθήματα της. Μάλιστα την επιβεβαίωση αυτής της σχέσης διαβεβαιώνει και η Αναστασία Σουχλέρη, η οποία είναι γείτονας των διαδίκων, και στην οποία εκμυστηρεύθηκε η ίδια η ενάγουσα-εναγομένη ότι έχει αίσθημα με κάποιο 55άρη. Ακόμα, αποδείχθηκε ότι όταν ανακάλυψε ο ενάγων-εναγόμενος το συγκεκριμένο ημερολόγιο η σύζυγος του είχε αλλάξει κάπως χαρακτήρα και προσπαθούσε να τον ηρεμήσει και να τον «κερδίσει» εκ νέου, αλλά τελικά αυτό ήταν ένα τέχνασμα της μέχρι να του αποσπάσει το ημερολόγιο της το οποίο το κατάφερε και στη συνέχεια το έκαψε, μη γνωρίζοντας ότι ο σύζυγος της είχε κρατήσει φωτοαντίγραφα, με αποτέλεσμα να επιστρέψει στην πρότερα ανάρμοστη συμπεριφορά της. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, σε μια προσπάθεια για να εξομαλυνθεί όλη αυτή η δυσάρεστη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στην οικογένεια των διαδίκων, ο σύζυγος κατόπιν συνεννοήσεως με την πεθερά του, η οποία ήταν κάτοικος Αυστραλίας, πρότεινε στην ενάγουσα-εναγομένη να πάει μαζί με την θυγατέρα τους να διαμείνει για ένα μήνα με τους συγγενείς της στην Αυστραλία, το οποίο και έγινε. Με την επιστροφή τους όμως, μέσα στο αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε και ο ενάγων-εναγόμενος με τον μεγάλο τους υιό, οι οποίοι πήγαν στο αεροδρόμιο για να τους υποδεχτούν και να τους φέρουν στην οικία τους, η ενάγουσα-εναγομένη άρχισε να αναφέρει ότι στο εξωτερικό είναι καλύτερα και ότι έπρεπε να πουλήσουν ότι είχαν και να πάνε να μείνουν μόνιμα εκεί. Ο Σπύρος, ο υιός τους, αντέδρασε με αποτέλεσμα μια μεγάλη φασαρία την οποία προκάλεσε η ενάγουσα-εναγομένη η οποία αποδείκνυε ότι δεν ήθελε με κανένα τρόπο την ενότητα της οικογένειας της αλλά εύρισκε κάθε φορά τρόπους για να δημιουργεί ένταση, αφού ήταν σίγουρη ότι μια τέτοια συζήτηση θα εύρισκε αντίθετους και τον σύζυγο της αλλά και το ανήλικο τέκνο της προς το οποίο από τότε άρχισε να έχει μια ανεπίτρεπτη επιθετικότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής αλλά και της αδιαφορίας της ενάγουσας-εναγομένης προς την οικογένεια της, ήταν το επεισόδιο που έλαβε χώρα στις 24-5-2003 ενώπιον μάλιστα του άλλου ανήλικου τέκνου της, Μαρίας 8 ετών τότε, όταν απώθησε βιαίως από την οικία τους το άλλο ανήλικο τέκνο της Σπύρο, 15 ετών τότε, πετώντας του και τα βιβλία, αλλά και εκείνο κατά το οποίο, ενώ ήταν χειμώνας, η ενάγουσα-εναγομένη, είχε αλλάξει τις κλειδαριές της οικίας τους και δεν άφηνε τον τελευταίο (υιό της) να πάρει κουβέρτες από το σπίτι της με αποτέλεσμα αυτός να κοιμάται μαζί με τον πατέρα του σε ένα ημιυπόγειο χωρίς θέρμανση και να αναγκάζονται να αναζητούν κλινοσκεπάσματα από τους γείτονες. Παρόμοια επεισόδια επαναλήφθηκαν, τα οποία και τελικά, σωρευόμενα και με την αποδειχθείσα εξωσυζυγική σχέση από την πλευρά της ενάγουσας-εναγομένης, κλόνισαν ιδιαίτερα τις μεταξύ των διαδίκων σχέσεις και κατέστησαν τη συμβίωση τους αδύνατη, οπότε και έπαψαν να διαμένουν στην ίδια οικία. Ο ανωτέρω δε αναφερόμενος ισχυρός κλονισμός της σχέσης των διαδίκων οφείλεται σε λόγους που αφορούν αποκλειστικά το πρόσωπο της εναγομένης της δεύτερης αγωγής, κατά τα ανωτέρω διαλαμβανόμενα. Αντίθετα δεν αποδείχθηκε κανένα κλονιστικό γεγονός που να συνδέεται με το πρόσωπο του εναγομένου της πρώτης αγωγής. Συγκεκριμένα η μάρτυς της ενάγουσας της πρώτης αγωγής ουδέν κατέθεσε επί των ισχυρισμών της ενάγουσας ότι ο ενάγων δεν επεδείκνυε την αρμόζουσα προς αυτήν συμπεριφορά. Ειδικότερα επί του ισχυρισμού της ότι η οικία της είχε μετατραπεί σε τόπο διαμονής των άμεσων συγγενών του η μάρτυρα της κατέθεσε ότι αυτοί δεν διέμεναν μαζί τους αλλά στην οικία που ήταν από κάτω από αυτήν των διαδίκων αφού επρόκειτο, όπως ανέφερε και η ίδια, για τριώροφη οικοδομή. Επίσης ως προς τους ισχυρισμούς της ενάγουσας-εναγομένης ότι την χτυπούσε και την εξύβριζε η ίδια μάρτυρας ανέφερε ότι δεν είχε αντιληφθεί ποτέ ο ενάγων-εναγόμενος να έχει χτυπήσει την σύζυγο του και όσον αφορά τις εξυβρίσεις αρχικά δεν εντόπισε ούτε απομόνωσε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά περιόρισε την κατάθεση της σε γενικόλογα περί ύβρεων και όταν τελικά αναφέρθηκε πιο συγκεκριμένα αυτό που ειπώθηκε από την πλευρά της, ως ύβρις του ενάγοντα-εναγομένου, αποτελούσε μομφή για θέμα ηθικής της συζύγου του, την οποία αν την εκστόμησε αυτό θα έγινε αφού είχε ήδη ανακαλύψει την εξωσυζυγική της σχέση. Περαιτέρω όσον αφορά τον ισχυρισμό της ενάγουσας-εναγομένης περί ιδιαιτέρας επίδοσης του συζύγου της σε ερωτικές δραστηριότητες με διάφορες γυναίκες κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε από κανένα αποδεικτικό στοιχείο αφού και η ίδια η μάρτυρας της καταθέτοντας αναφέρθηκε σε μία απ' αυτές με την οποία μάλιστα είχε μιλήσει και μαζί της τηλεφωνικά, αλλά χωρίς πειστικό τρόπο, αφού σε μεγάλο μέρος της κατάθεσης της αναμείγνυε την σχέση των αντιδίκων με τη κοινωνική σχέση της ίδιας με τους τελευταίους, απ' όπου αποδεικνύεται και μία αντιπάθεια προς τον ενάγοντα-εναγόμενο αφού όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και η ίδια «μετά από αυτά που μου έχει κάνει» υπάρχει έχθρα εκ μέρους της.
Συνεπώς, θα πρέπει να γίνει δεκτή και ως βάσιμη κατ’ ουσίαν η υπ' αριθμ. καταθέσεως 1515/ΤΠ173/16-9-2003 αγωγή του Γεωργίου Κανελλόπουλου και να απορριφθεί κατ' ουσίαν αβάσιμη η υπ' αριθμ. καταθέσεως 332/ΤΠ36/18-2-2003 αγωγή της Γεωργίας θυγ. Δημητρίου Λυραντζή συζύγου Γεωργίου Κανελλόπουλου. Τέλος, πρέπει η ενάγουσα της δεύτερης αγωγής και εναγόμενη της πρώτης να καταδικασθεί στη δικαστική δαπάνη του ενάγοντα της πρώτης
αγωγής και εναγομένου της δεύτερης λόγω της ήττας της (άρθρο 176 εδ. α' ΚΠολΔ), κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων τις υπ' αριθμ.
εκθέσεως καταθέσεως 382/ΤΠ36/18-2-2003 και 1515/ΤΠ173/16-9-2003 αγωγές.
Απορρίπτει την υπ' αριθμ. καταθέσεως 332/ΤΠ36/18-2-2003 αγωγή της Γεωργίας θυγ. Δημητρίου Λυραντζή, συζύγου Γεωργίου Κανελλόπουλου.
Δέχεται την υπ' αριθμ. καταθέσεως 1515/ΤΠ173/16-9-2003 αγωγή του Γεωργίου Κανελλόπουλου.
Απαγγέλλει τη λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου, που τελέσθηκε στη Σπάρτη Λακωνίας στις 7-6-1937.
Καταδικάζει την Γεωργία θυγ. Δημητρίου Λυραντζή, σύζυγο Γεωργίου Κανελλόπουλου στη δικαστική δαπάνη του Γεωργίου Κανελλόπουλου, την οποία ορίζει στο ποσό των εννιακοσίων (900) ευρώ. Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στη Σπάρτη στις 21 Νοεμβρίου 2005 και δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο στις 28 Νοεμβρίου 2005, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση και στο ακροατήριο του.
