ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 318 /2005
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Δημήτριο Τίτσια, Πρωτοδίκη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος Πρωτοδικών και από τη Γραμματέα Γεωργία Κούμαρη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 14 Οκτωβρίου 2005 για να δικάσει την υπόθεση:
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ : Χρυσούλας συζ. Κων/νου Τριτάκη, το γένος Ηλία Δερτιλή, κατοίκου Σπάρτης, η οποία εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Νικολόπουλο.
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: Ιωάννου Γρηγορίου Δημόπουλου, κατοίκου Άνω Γλυφάδας Αττικής, ο οποίος εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Πολυχρονάκο.
Η ενάγουσα κατέθεσε στο Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού την από 16-10-2004 και στο Μονομελές Πρωτοδικείο Σπάρτης απευθυνόμενη αγωγή, η οποία καταχωρήθηκε στα σχετικά βιβλία με αύξοντα αριθμό 1569/ΤΜ 160/2004 και γράφτηκε στο σχετικό πινάκιο για να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο της 11.3.2005 οπότε και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπό κρίση υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις τους, τις οποίες ανέπτυξαν και προφορικά.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το άρθρο 858 ΑΚ συνάγεται ότι για την υποκατάσταση του εγγυητή στα δικαιώματα του δανειστή κατά του πρωτοφειλέτη δεν αρκεί μόνο η ικανοποίηση του δανειστή από τον εγγυητή αλλά απαιτείται σωρευτικά και ύπαρξη δικαιώματος αναγωγής του εγγυητή κατά του πρωτοφειλέτη. Το κατά πόσο υφίσταται το δικαίωμα αυτό της αναγωγής θα προσδιοριστεί με βάση την έννομη σχέση εγγυητή και πρωτοφειλέτη (ΑΠ 885/1994 ΕλλΔνη 37 607). Για παράδειγμα, δικαίωμα αναγωγής θεμελιώνεται, όταν ο εγγυητής ενήργησε ως εντολοδόχος (βλ. ΑΚ 722) ή ως διοικητής αλλότριων (ΑΚ 736). Αντίθετα δεν θα υφίσταται δικαίωμα αναγωγής όταν δεν δικαιολογείται από την εσωτερική σχέση, όπως π.χ. όταν αιτία της ανάληψης της εγγύησης ήταν δωρεά του εγγυητή προς τον πρωτοφειλέτη (βλ. Γεωργιάδη Εξασφάλιση των πιστώσεων 2001 § 3 αρ. 153 με παραπομπές σε νομολογία, Βρέλλη στον ΑΚ Γεωργιάδη- Σταθόπουλου άρθρο 858 αρ.5-7). Επομένως, αγωγή του εγγυητή κατά του πρωτοφειλέτη με αίτημα την καταβολή του ποσού που ο εγγυητής κατέβαλε στο δανειστή πρέπει απαραιτήτως να διαλαμβάνει στην ιστορική της βάση όχι μόνο το γεγονός της ικανοποίησης του δανειστή αλλά επιπροσθέτως και την εσωτερική έννομη σχέση που συνδέει εγγυητή και πρωτοφειλέτη προκειμένου να είναι δυνατό, κατά τα ανωτέρω, να κριθεί το τυχόν δικαίωμα της αναγωγής του εγγυητή κατά του προωτοφειλέτη. Αν η έκθεση του στοιχείου αυτού (εσωτερικής έννομης σχέσης) απουσιάζει η αγωγή απορρίπτεται κατ' άρθρο 216§1ΚΠολΔ ως αόριστη (βλ. ΕφΑΘ 6918/1990 ΕλλΔνη 32 1643, ΕφΑΘ 6775/1987 ΕλλΔνη 29 1681, ΕφΘεσ.334/1994 Αρμ 48 920, ΕφΘεσ.1139/1992 Αρμ 46 712, ΕφΛαρ 43/2000 Δικογραφία 2000 σελ. 204). Με την υπό κρίση αγωγή η ενάγουσα εκθέτει ότι, ως εγγυήτρια σε σύμβαση ανοίγματος πιστώσεως με αλληλόχρεο λογαριασμό υπέρ του εναγομένου, υποχρεώθηκε, όταν έγινε απαιτητό το χρέος του, να το καταβάλει στη δανείστρια τράπεζα. Ζητεί δε να καταδικαστεί ο εναγόμενος, ως πρωτοφειλέτης, να της πληρώσει το ποσό που κατέβαλε, χωρίς, όμως, να εκθέτει την έννομη σχέση που τους συνδέει και δυνάμει της οποίας χορηγήθηκε η εγγύηση. Συνεπώς η αγωγή τυγχάνει κατά τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη απορριπτέα ως αόριστη. Τα δικαστικά έξοδα του εναγομένου βαρύνουν την ενάγουσα λόγω της ήττας της (άρθρο 176 ΚΠολΔ), διότι ο ενάγων θεωρείται ότι νικήθηκε και όταν η αγωγή του απορρίφθηκε ως απαράδεκτη (ΕφΑΘ 3873/1986 ΕλλΔνη 1986 971), μορφή δε απαραδέκτου αποτελεί και η αοριστία (Κεραμεύς/Κονδύλης/Νϊκας (Μακρίδου) ΕρμΚΠολΔ 216 αρ.11) τυγχάνουν δε αυτά (δικαστικά έξοδα) προσδιοριστέα σύμφωνα με τον υποβληθέντα με τις προτάσεις κατ' άρθρα 190 και 191 ΚΠολΔ κατάλογο δικαστικών εξόδων, στην εκκαθάριση του οποίου προβαίνει το Δικαστήριο. Συνεπώς πρέπει η ενάγουσα να καταβάλει στην εναγομένη : α) 2% επί του αντικειμένου της αγωγής (53.430,92 €), δηλαδή ποσό 1068 € που αντιστοιχεί στην αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου του εναγομένου για σύνταξη προτάσεων (άρθρο 107 Κωδικός περί δικηγόρων), β) ποσό 176 € που αντιστοιχεί στην αμοιβή του πληρεξουσίου του εναγομένου για παράσταση στη συζήτηση της παρούσας υποθέσεως δηλαδή συνολικά το ποσό των χιλίων διακοσίων σαράντα τεσσάρων ευρώ (1.244 €).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων διακοσίων σαράντα τεσσάρων ευρώ (1.244 €).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στη Σπάρτη στις 7 Νοεμβρίου 2005.
